Ηaircut», όπως λέμε στα...
ελληνικά, σε δάνεια ιδιωτών! Αν μέχρι πριν από λίγους μήνες κάτι τέτοιο θεωρείτο αδιανόητο, σήμερα είναι μια πέρα για πέρα ρεαλιστική σκέψη και, κυρίως, υλοποιήσιμη. Αυτό προκύπτει από τις δεκάδες δικαστικές αποφάσεις σε όλη την Ελλάδα, οι οποίες, πατώντας στο νόμο Κατσέλη περί ρύθμισης οφειλών υπερχρεωμένων νοικοκυριών, δικαιώνουν ιδιώτες με αβάσταχτα χρέη για τις οικονομικές τους δυνατότητες και υποχρεώνουν τις τράπεζες να διαγράψουν οριστικά, κατεβάζοντας ακόμη και στο ένα τρίτο κατά περίπτωση τις απαιτήσεις τους από πιστωτικές και δάνεια!
Από την αρχή του έτους μέχρι και σήμερα υπάρχουν 1.200 περιπτώσεις απελπισμένων ιδιωτών από τον εφιάλτη των χρεών, οι οποίοι έχουν ήδη καταθέσει αίτηση για μείωση του δανείου τους στο Ειρηνοδικείο Αθηνών. Εκτιμήσεις της Γενικής Γραμματείας Καταναλωτή κάνουν λόγο για τουλάχιστον 6.000 αιτήσεις στα υπόλοιπα ειρηνοδικεία της χώρας, ενώ πάνω από 50 είναι οι περιπτώσεις που έχουν ήδη δικαιωθεί.
Διεγράφη χρέος 134.000 ευρώ!
Σταθμός στο... «ιδιωτικό “κούρεμα“» θεωρείται απόφαση που δικαιώνει άνεργη, πολύτεκνη μητέρα, με χρέος –από δύο στεγαστικά κι ένα καταναλωτικό– 204.469 ευρώ, διαγράφοντας στην ουσία οφειλές της ύψους 134.000 ευρώ! Το ειρηνοδικείο, στο οποίο κατέφυγε η πολύτεκνη μητέρα, αποφάσισε ότι, δεδομένης της οικογενειακής κατάστασης της αιτούσας –τέσσερα τέκνα και χρόνια ανεργία–, η εξυπηρέτηση των δανείων της είναι αδύνατη. Γι’ αυτό το λόγο, με τη συλλογιστική της «δεύτερης ευκαιρίας», όρισε ότι στο εξής η άνεργη θα πρέπει να καταβάλει σε μια τετραε τία 10.600 ευρώ, αντί για το αρχικό ποσό των 204.000 ευρώ.
Με την ίδια απόφαση προστατεύτηκε από την εκποίηση η κύρια και μοναδική κατοικία της άνεργης. Ο ειρηνοδίκης αποφάσισε ότι η πολύτεκνη μητέρα θα έχει τη δυνατότητα να διασώσει την ακίνητη περιουσία της καταβάλλοντας μηνιαία δόση ύψους 250 ευρώ για είκοσι χρόνια, δηλαδή 60.000 ευρώ, με την καταβολή να αρχίζει από το 2013.
Ενδεικτικό της επιείκειας της Δικαιοσύνης, σχολιάζουν μεγάλα δικηγορικά γραφεία, αποτελεί η άρνηση του συγκεκριμένου ειρηνοδικείου να δώσει εντολή εκποίησης ενός οχήματος που έχει στην κατοχή της η πολύτεκνη μητέρα, με το σκεπτικό ότι είναι απαραίτητο για τις μετακινήσεις της πολυμελούς οικογένειας.
«Ας μην έδιναν τα δάνεια οι τράπεζες...»
Μόλις στις 15 Σεπτεμβρίου 2011 εκδόθηκε μία ακόμη απόφαση-σταθμός, την οποία παρουσιάζουν τα «Επίκαιρα». Από το κείμενό της προκύπτει ένα συμπυκνωμένο συμπέρασμα της Δικαιοσύνης στην εξέταση παρόμοιων υποθέσεων: «Ας μην έδιναν τα δάνεια οι τράπεζες». Η υπόθεση αφορά τον Ι.Σ., καθηγητή ΤΕΙ, κάτοικο βορείων προαστίων, ο οποίος ζήτησε και πήρε τα τελευταία χρόνια πλήθος καταναλωτικών δανείων και πιστωτικών καρτών. Επί μεγάλο διάστημα υπήρξε συνεπής στις υποχρεώσεις του, έως ότου άλλαξαν άρδην τα οικονομικά του δεδομένα. Τα εισοδήματα τόσο του ίδιου όσο και της συζύγου του μειώθηκαν δραματικά, με αποτέλεσμα η έγκαιρη πληρωμή των δόσεων να καθίσταται αδύνατη. Στην προσπάθειά του να φανεί συνεπής στην πληρωμή των δόσεων και με τις υποχρεώσεις να τρέχουν, κατέφυγε εκ νέου στη λύση της δανειοδότησης. Ω του θαύματος, βρέθηκαν τραπεζικά ιδρύματα να εγκρίνουν και νέες πιστωτικές και νέα καταναλωτικά, εκτοξεύοντας το συνολικό του χρέος σήμερα στα 667.000 ευρώ!
Εγκλωβισμένος στην αστρονομική οφειλή, ο ακαδημαϊκός καθηγητής παραλάμβανε σωρηδόν διαταγές πληρωμής και κατασχετήριες εκθέσεις, είδε τις τραπεζικές του καταθέσεις να δεσμεύονται και το σπίτι του να φτάνει ένα βήμα πριν από τον πλειστηριασμό. Με την ασφυκτική θηλιά στο λαιμό και αφού απέτυχε να βρει εξωδικαστική λύση με τις τράπεζες, προσέφυγε στη Δικαιοσύνη. Κατέθεσε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων και στην ουσία πέτυχε το «πάγωμα» της εκποίησης της κύριας και μοναδικής κατοικίας του και το «ξεμπλοκάρισμα» των λογαριασμών του μέχρι να εκδοθεί η οριστική απόφαση για τη διευθέτηση των οφειλών του.
Είναι εξαιρετικά διαφωτιστικό το ίδιο το κείμενο της απόφασης των ασφαλιστικών μέτρων:
«Ο ισχυρισμός των πιστωτών ότι ο αιτών εκ δόλου περιήλθε σε αδυναμία πληρωμής, διότι είχε περιορισμένα εισοδήματα και δανείστηκε το ιλιγγιώδες ποσό των 667.771,50 ευρώ από πιστωτικές κάρτες και καταναλωτικά δάνεια, πρέπει να απορριφθεί σαν αβάσιμος κατ’ ουσία. (...) Ο δανειολήπτης που αιτείται τη λήψη δανείου δεν έχει τη δυνατότητα να υποχρεώσει τον πιστωτή να αποδεχτεί την πρότασή του. Ιδιαίτερα τα πιστωτικά ιδρύματα έχουν τη δυνατότητα, εκτός από την έρευνα των οικονομικών δυνατοτήτων του αιτούμενου δανείου (μέσω βεβαίωσης αποδοχών), να διαπιστώσουν και τις λοιπές δανειακές υποχρεώσεις του μέσω του συστήματος “Τειρεσίας”. Δολιότητα θα μπορούσε να υπάρχει μόνο εάν ο δανειολήπτης εξαπάτησε τους υπαλλήλους της τράπεζας προσκομίζοντας πλαστά στοιχεία ή αποκρύπτοντας υποχρεώσεις του που για οποιονδήποτε λόγο δεν έχουν καταχωριστεί στις βάσεις δεδομένων που αξιοποιούν οι τράπεζες για την οικονομική συμπεριφορά των υποψήφιων πελατών τους».
Η δικηγόρος Άννα Κορσάνου, που χειρίστηκε την υπόθεση, σχολιάζει: «Η συγκεκριμένη απόφαση είναι σπουδαία, επειδή αποκρούει την ένσταση δόλου που προτείνουν οι τράπεζες στις σχετικές δίκες με το νόμο αυτό. Ας μην ξεχνάμε ότι υπήρξε εποχή που οι πιστωτικές κάρτες έρχονταν ταχυδρομικά στα σπίτια μας, ενώ δάνεια εγκρίνονταν χωρίς καν την προσκόμιση εκκαθαριστικού σημειώματος».
Ελάχιστη καταβολή... μηδέν ευρώ
Ακόμη μία περίπτωση ιδιώτη που δικαιώθηκε αποτελεί ένας πρώην υπάλληλος σεκιούριτι. Ο 35χρονος απολύθηκε από την εταιρεία όπου εργαζόταν το Σεπτέμβριο του 2010 και έκτοτε μάταια προσπαθεί να ξαναμπεί στον εργασιακό στίβο. Μοναδικό του εισόδημα σήμερα είναι το επίδομα ανεργίας, ύψους 499 ευρώ, ενώ τα μηνιαία έξοδά του δυσθεώρητα, αφού πρέπει να καλύπτονται συνεχείς ιατρικές εξετάσεις για ένα σοβαρότατο πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει η σύζυγός του. Το δικαστήριο έκρινε, λοιπόν, ότι ο αιτών βρίσκεται –χωρίς δική του υπαιτιότητα– σε πραγματική αδυναμία εξυπηρέτησης της οφειλής του, ύψους 18.000 ευρώ, και έριξε τη δόση στα... μηδέν ευρώ!
Οι προϋποθέσεις του «κουρέματος»
1. Αίτηση για μείωση της οφειλής τους δικαιούνται να υποβάλλουν μόνο τα φυσικά πρόσωπα, με το νόμο να εξαιρεί τους εμπόρους. Φυσικά, όπως σε όλες τις περιπτώσεις, εξηγεί η δικηγόρος Άννα Κορσάνου, οι νόμοι χωράνε πολλαπλή ερμηνεία, αφήνοντας το περιθώριο στον κάθε ειρηνοδίκη να αποφασίσει αν, για παράδειγμα, ένας υδραυλικός, που διατηρεί ατομική επιχείρηση, πρέπει να καταταχθεί στα φυσικά πρόσωπα ή στους εμπόρους.
2. Δεύτερη και βασική προϋπόθεση αποτελεί η απόδειξη της λεγόμενης «μόνιμης μη δόλιας αδυναμίας πληρωμής». Αυτό είναι και το σημείο που χωρά τη μεγαλύτερη αμφισβήτηση. Όταν οι περιπτώσεις φτάνουν στα ειρηνοδικεία, οι δικηγόροι των τραπεζών προβάλλουν ένα βασικό ισχυρισμό: Από δόλο ο οφειλέτης έχει περιέλθει σε κατάσταση αδυναμίας εξυπηρέτησης του δανείου του, καθώς, βάσει της επιχειρηματολογίας τους, γνώριζε εκ των προτέρων ότι δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί στην πληρωμή των δόσεων. Τον ισχυρισμό των τραπεζών καταρρίπτει πρόσφατη απόφαση Ειρηνοδικείου της Νέας Ιωνίας, με την οποία ο δανειολήπτης δεν είναι σε θέση να υποχρεώσει την τράπεζα να του χορηγήσει δάνειο και, συνεπώς, η ευθύνη για την έκδοση δανείου ανήκει αποκλειστικά στην τράπεζα.
3. Τέλος, απαραίτητο δεδομένο για να ευσταθεί νομικά η αίτηση για μείωση της οφειλής είναι τα προς διαπραγμάτευση δάνεια να έχουν αναληφθεί τουλάχιστον ένα χρόνο πριν από την κατάθεση της αίτησης. Για παράδειγμα, ο οφειλέτης μπορεί να καταθέσει αίτηση για «κούρεμα» του δανείου του στις 22 Σεπτεμβρίου του 2011, εφόσον το δάνειο πάρθηκε πριν από τις 22 Σεπτεμβρίου του 2010.
Αίτηση για μείωση της οφειλής τους δικαιούνται να υποβάλλουν μόνο τα φυσικά πρόσωπα, με το νόμο να εξαιρεί τους εμπόρους. Φυσικά, όπως σε όλες τις περιπτώσεις, εξηγεί η δικηγόρος Άννα Κορσάνου, οι νόμοι χωράνε πολλαπλή ερμηνεία, αφήνοντας το περιθώριο στον κάθε ειρηνοδίκη να αποφασίσει αν, για παράδειγμα, ένας υδραυλικός, που διατηρεί ατομική επιχείρηση, πρέπει να καταταχθεί στα φυσικά πρόσωπα ή στους εμπόρους. Δεύτερη και βασική προϋπόθεση αποτελεί η απόδειξη της λεγόμενης «μόνιμης μη δόλιας αδυναμίας πληρωμής». Αυτό είναι και το σημείο που χωρά τη μεγαλύτερη αμφισβήτηση. Όταν οι περιπτώσεις φτάνουν στα ειρηνοδικεία, οι δικηγόροι των τραπεζών προβάλλουν ένα βασικό ισχυρισμό: Από δόλο ο οφειλέτης έχει περιέλθει σε κατάσταση αδυναμίας εξυπηρέτησης του δανείου του, καθώς, βάσει της επιχειρηματολογίας τους, γνώριζε εκ των προτέρων ότι δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί στην πληρωμή των δόσεων. Τον ισχυρισμό των τραπεζών καταρρίπτει πρόσφατη απόφαση Ειρηνοδικείου της Νέας Ιωνίας, με την οποία ο δανειο λήπτης δεν είναι σε θέση να υποχρεώσει την τράπεζα να του χορηγήσει δάνειο και, συνεπώς, η ευθύνη για την έκδοση δανείου ανήκει αποκλειστικά στην τράπεζα. Τέλος, απαραίτητο δεδομένο για να ευσταθεί νομικά η αίτηση για μείωση της οφειλής είναι τα προς διαπραγμάτευση δάνεια να έχουν αναληφθεί τουλάχιστον ένα χρόνο πριν από την κατάθεση της αίτησης. Για παράδειγμα, ο οφειλέτης μπορεί να καταθέσει αίτηση για «κούρεμα» του δανείου του στις 22 Σεπτεμβρίου του 2011, εφόσον το δάνειο πάρθηκε πριν από τις 22 Σεπτεμβρίου του 2010.Δεν αποδίδει ο εξωδικαστικός συμβιβασμός
Απέναντι στο γενικευμένο οικονομικό αδιέξοδο περίπου 200.000 υπερχρεωμένων νοικοκυριών, είναι ενδεικτική η εξωδικαστική στάση των τραπεζών, όπως την ερμηνεύουν δικηγορικά γραφεία: άκαμπτη και ανάλγητη. Ως χαρακτηριστική περίπτωση αναφέρεται από το δικηγορικό γραφείο της κυρίας Κορσάνου ιδιωτικός υπάλληλος, ο οποίος, πριν προσφύγει στη Δικαιοσύνη, επιχείρησε να έρθει σε εξωδικαστική συνεννόηση με την τράπεζα. Έχοντας συνολική οφειλή 30.000 ευρώ από καταναλωτικό δάνειο, ο εν λόγω οφειλέτης προσκόμισε στην πιστώτρια τράπεζα όλα τα αποδεικτικά που τεκμηρίωναν αδυναμία καταβολής δόσεων, ζητώντας σχετική ρύθμιση. Η αντιπρόταση της τράπεζας ήταν να μειώσει το ποσό των δόσεων μεν, να τετραπλασιάσει το χρέος δε. Συγκεκριμένα, πρότεινε στον οφειλέτη να καταβάλλει επί διετία δόσεις ύψους 300 ευρώ και, στη συνέχεια, για δεκαοχτώ χρόνια μηνιαίες δόσεις των 600 ευρώ. Με άλλα λόγια, η «διευκόλυνση» θα εκτόξευε το δάνειο από το αρχικό ποσό των 30.000 κάπου στα 134.000 ευρώ!...
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" στις 22/9/11
ελληνικά, σε δάνεια ιδιωτών! Αν μέχρι πριν από λίγους μήνες κάτι τέτοιο θεωρείτο αδιανόητο, σήμερα είναι μια πέρα για πέρα ρεαλιστική σκέψη και, κυρίως, υλοποιήσιμη. Αυτό προκύπτει από τις δεκάδες δικαστικές αποφάσεις σε όλη την Ελλάδα, οι οποίες, πατώντας στο νόμο Κατσέλη περί ρύθμισης οφειλών υπερχρεωμένων νοικοκυριών, δικαιώνουν ιδιώτες με αβάσταχτα χρέη για τις οικονομικές τους δυνατότητες και υποχρεώνουν τις τράπεζες να διαγράψουν οριστικά, κατεβάζοντας ακόμη και στο ένα τρίτο κατά περίπτωση τις απαιτήσεις τους από πιστωτικές και δάνεια!
Από την αρχή του έτους μέχρι και σήμερα υπάρχουν 1.200 περιπτώσεις απελπισμένων ιδιωτών από τον εφιάλτη των χρεών, οι οποίοι έχουν ήδη καταθέσει αίτηση για μείωση του δανείου τους στο Ειρηνοδικείο Αθηνών. Εκτιμήσεις της Γενικής Γραμματείας Καταναλωτή κάνουν λόγο για τουλάχιστον 6.000 αιτήσεις στα υπόλοιπα ειρηνοδικεία της χώρας, ενώ πάνω από 50 είναι οι περιπτώσεις που έχουν ήδη δικαιωθεί.
Διεγράφη χρέος 134.000 ευρώ!
Σταθμός στο... «ιδιωτικό “κούρεμα“» θεωρείται απόφαση που δικαιώνει άνεργη, πολύτεκνη μητέρα, με χρέος –από δύο στεγαστικά κι ένα καταναλωτικό– 204.469 ευρώ, διαγράφοντας στην ουσία οφειλές της ύψους 134.000 ευρώ! Το ειρηνοδικείο, στο οποίο κατέφυγε η πολύτεκνη μητέρα, αποφάσισε ότι, δεδομένης της οικογενειακής κατάστασης της αιτούσας –τέσσερα τέκνα και χρόνια ανεργία–, η εξυπηρέτηση των δανείων της είναι αδύνατη. Γι’ αυτό το λόγο, με τη συλλογιστική της «δεύτερης ευκαιρίας», όρισε ότι στο εξής η άνεργη θα πρέπει να καταβάλει σε μια τετραε τία 10.600 ευρώ, αντί για το αρχικό ποσό των 204.000 ευρώ.
Με την ίδια απόφαση προστατεύτηκε από την εκποίηση η κύρια και μοναδική κατοικία της άνεργης. Ο ειρηνοδίκης αποφάσισε ότι η πολύτεκνη μητέρα θα έχει τη δυνατότητα να διασώσει την ακίνητη περιουσία της καταβάλλοντας μηνιαία δόση ύψους 250 ευρώ για είκοσι χρόνια, δηλαδή 60.000 ευρώ, με την καταβολή να αρχίζει από το 2013.
Ενδεικτικό της επιείκειας της Δικαιοσύνης, σχολιάζουν μεγάλα δικηγορικά γραφεία, αποτελεί η άρνηση του συγκεκριμένου ειρηνοδικείου να δώσει εντολή εκποίησης ενός οχήματος που έχει στην κατοχή της η πολύτεκνη μητέρα, με το σκεπτικό ότι είναι απαραίτητο για τις μετακινήσεις της πολυμελούς οικογένειας.
«Ας μην έδιναν τα δάνεια οι τράπεζες...»
Μόλις στις 15 Σεπτεμβρίου 2011 εκδόθηκε μία ακόμη απόφαση-σταθμός, την οποία παρουσιάζουν τα «Επίκαιρα». Από το κείμενό της προκύπτει ένα συμπυκνωμένο συμπέρασμα της Δικαιοσύνης στην εξέταση παρόμοιων υποθέσεων: «Ας μην έδιναν τα δάνεια οι τράπεζες». Η υπόθεση αφορά τον Ι.Σ., καθηγητή ΤΕΙ, κάτοικο βορείων προαστίων, ο οποίος ζήτησε και πήρε τα τελευταία χρόνια πλήθος καταναλωτικών δανείων και πιστωτικών καρτών. Επί μεγάλο διάστημα υπήρξε συνεπής στις υποχρεώσεις του, έως ότου άλλαξαν άρδην τα οικονομικά του δεδομένα. Τα εισοδήματα τόσο του ίδιου όσο και της συζύγου του μειώθηκαν δραματικά, με αποτέλεσμα η έγκαιρη πληρωμή των δόσεων να καθίσταται αδύνατη. Στην προσπάθειά του να φανεί συνεπής στην πληρωμή των δόσεων και με τις υποχρεώσεις να τρέχουν, κατέφυγε εκ νέου στη λύση της δανειοδότησης. Ω του θαύματος, βρέθηκαν τραπεζικά ιδρύματα να εγκρίνουν και νέες πιστωτικές και νέα καταναλωτικά, εκτοξεύοντας το συνολικό του χρέος σήμερα στα 667.000 ευρώ!
Εγκλωβισμένος στην αστρονομική οφειλή, ο ακαδημαϊκός καθηγητής παραλάμβανε σωρηδόν διαταγές πληρωμής και κατασχετήριες εκθέσεις, είδε τις τραπεζικές του καταθέσεις να δεσμεύονται και το σπίτι του να φτάνει ένα βήμα πριν από τον πλειστηριασμό. Με την ασφυκτική θηλιά στο λαιμό και αφού απέτυχε να βρει εξωδικαστική λύση με τις τράπεζες, προσέφυγε στη Δικαιοσύνη. Κατέθεσε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων και στην ουσία πέτυχε το «πάγωμα» της εκποίησης της κύριας και μοναδικής κατοικίας του και το «ξεμπλοκάρισμα» των λογαριασμών του μέχρι να εκδοθεί η οριστική απόφαση για τη διευθέτηση των οφειλών του.
Είναι εξαιρετικά διαφωτιστικό το ίδιο το κείμενο της απόφασης των ασφαλιστικών μέτρων:
«Ο ισχυρισμός των πιστωτών ότι ο αιτών εκ δόλου περιήλθε σε αδυναμία πληρωμής, διότι είχε περιορισμένα εισοδήματα και δανείστηκε το ιλιγγιώδες ποσό των 667.771,50 ευρώ από πιστωτικές κάρτες και καταναλωτικά δάνεια, πρέπει να απορριφθεί σαν αβάσιμος κατ’ ουσία. (...) Ο δανειολήπτης που αιτείται τη λήψη δανείου δεν έχει τη δυνατότητα να υποχρεώσει τον πιστωτή να αποδεχτεί την πρότασή του. Ιδιαίτερα τα πιστωτικά ιδρύματα έχουν τη δυνατότητα, εκτός από την έρευνα των οικονομικών δυνατοτήτων του αιτούμενου δανείου (μέσω βεβαίωσης αποδοχών), να διαπιστώσουν και τις λοιπές δανειακές υποχρεώσεις του μέσω του συστήματος “Τειρεσίας”. Δολιότητα θα μπορούσε να υπάρχει μόνο εάν ο δανειολήπτης εξαπάτησε τους υπαλλήλους της τράπεζας προσκομίζοντας πλαστά στοιχεία ή αποκρύπτοντας υποχρεώσεις του που για οποιονδήποτε λόγο δεν έχουν καταχωριστεί στις βάσεις δεδομένων που αξιοποιούν οι τράπεζες για την οικονομική συμπεριφορά των υποψήφιων πελατών τους».
Η δικηγόρος Άννα Κορσάνου, που χειρίστηκε την υπόθεση, σχολιάζει: «Η συγκεκριμένη απόφαση είναι σπουδαία, επειδή αποκρούει την ένσταση δόλου που προτείνουν οι τράπεζες στις σχετικές δίκες με το νόμο αυτό. Ας μην ξεχνάμε ότι υπήρξε εποχή που οι πιστωτικές κάρτες έρχονταν ταχυδρομικά στα σπίτια μας, ενώ δάνεια εγκρίνονταν χωρίς καν την προσκόμιση εκκαθαριστικού σημειώματος».
Ελάχιστη καταβολή... μηδέν ευρώ
Ακόμη μία περίπτωση ιδιώτη που δικαιώθηκε αποτελεί ένας πρώην υπάλληλος σεκιούριτι. Ο 35χρονος απολύθηκε από την εταιρεία όπου εργαζόταν το Σεπτέμβριο του 2010 και έκτοτε μάταια προσπαθεί να ξαναμπεί στον εργασιακό στίβο. Μοναδικό του εισόδημα σήμερα είναι το επίδομα ανεργίας, ύψους 499 ευρώ, ενώ τα μηνιαία έξοδά του δυσθεώρητα, αφού πρέπει να καλύπτονται συνεχείς ιατρικές εξετάσεις για ένα σοβαρότατο πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει η σύζυγός του. Το δικαστήριο έκρινε, λοιπόν, ότι ο αιτών βρίσκεται –χωρίς δική του υπαιτιότητα– σε πραγματική αδυναμία εξυπηρέτησης της οφειλής του, ύψους 18.000 ευρώ, και έριξε τη δόση στα... μηδέν ευρώ!
Οι προϋποθέσεις του «κουρέματος»
1. Αίτηση για μείωση της οφειλής τους δικαιούνται να υποβάλλουν μόνο τα φυσικά πρόσωπα, με το νόμο να εξαιρεί τους εμπόρους. Φυσικά, όπως σε όλες τις περιπτώσεις, εξηγεί η δικηγόρος Άννα Κορσάνου, οι νόμοι χωράνε πολλαπλή ερμηνεία, αφήνοντας το περιθώριο στον κάθε ειρηνοδίκη να αποφασίσει αν, για παράδειγμα, ένας υδραυλικός, που διατηρεί ατομική επιχείρηση, πρέπει να καταταχθεί στα φυσικά πρόσωπα ή στους εμπόρους.
2. Δεύτερη και βασική προϋπόθεση αποτελεί η απόδειξη της λεγόμενης «μόνιμης μη δόλιας αδυναμίας πληρωμής». Αυτό είναι και το σημείο που χωρά τη μεγαλύτερη αμφισβήτηση. Όταν οι περιπτώσεις φτάνουν στα ειρηνοδικεία, οι δικηγόροι των τραπεζών προβάλλουν ένα βασικό ισχυρισμό: Από δόλο ο οφειλέτης έχει περιέλθει σε κατάσταση αδυναμίας εξυπηρέτησης του δανείου του, καθώς, βάσει της επιχειρηματολογίας τους, γνώριζε εκ των προτέρων ότι δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί στην πληρωμή των δόσεων. Τον ισχυρισμό των τραπεζών καταρρίπτει πρόσφατη απόφαση Ειρηνοδικείου της Νέας Ιωνίας, με την οποία ο δανειολήπτης δεν είναι σε θέση να υποχρεώσει την τράπεζα να του χορηγήσει δάνειο και, συνεπώς, η ευθύνη για την έκδοση δανείου ανήκει αποκλειστικά στην τράπεζα.
3. Τέλος, απαραίτητο δεδομένο για να ευσταθεί νομικά η αίτηση για μείωση της οφειλής είναι τα προς διαπραγμάτευση δάνεια να έχουν αναληφθεί τουλάχιστον ένα χρόνο πριν από την κατάθεση της αίτησης. Για παράδειγμα, ο οφειλέτης μπορεί να καταθέσει αίτηση για «κούρεμα» του δανείου του στις 22 Σεπτεμβρίου του 2011, εφόσον το δάνειο πάρθηκε πριν από τις 22 Σεπτεμβρίου του 2010.
Αίτηση για μείωση της οφειλής τους δικαιούνται να υποβάλλουν μόνο τα φυσικά πρόσωπα, με το νόμο να εξαιρεί τους εμπόρους. Φυσικά, όπως σε όλες τις περιπτώσεις, εξηγεί η δικηγόρος Άννα Κορσάνου, οι νόμοι χωράνε πολλαπλή ερμηνεία, αφήνοντας το περιθώριο στον κάθε ειρηνοδίκη να αποφασίσει αν, για παράδειγμα, ένας υδραυλικός, που διατηρεί ατομική επιχείρηση, πρέπει να καταταχθεί στα φυσικά πρόσωπα ή στους εμπόρους. Δεύτερη και βασική προϋπόθεση αποτελεί η απόδειξη της λεγόμενης «μόνιμης μη δόλιας αδυναμίας πληρωμής». Αυτό είναι και το σημείο που χωρά τη μεγαλύτερη αμφισβήτηση. Όταν οι περιπτώσεις φτάνουν στα ειρηνοδικεία, οι δικηγόροι των τραπεζών προβάλλουν ένα βασικό ισχυρισμό: Από δόλο ο οφειλέτης έχει περιέλθει σε κατάσταση αδυναμίας εξυπηρέτησης του δανείου του, καθώς, βάσει της επιχειρηματολογίας τους, γνώριζε εκ των προτέρων ότι δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί στην πληρωμή των δόσεων. Τον ισχυρισμό των τραπεζών καταρρίπτει πρόσφατη απόφαση Ειρηνοδικείου της Νέας Ιωνίας, με την οποία ο δανειο λήπτης δεν είναι σε θέση να υποχρεώσει την τράπεζα να του χορηγήσει δάνειο και, συνεπώς, η ευθύνη για την έκδοση δανείου ανήκει αποκλειστικά στην τράπεζα. Τέλος, απαραίτητο δεδομένο για να ευσταθεί νομικά η αίτηση για μείωση της οφειλής είναι τα προς διαπραγμάτευση δάνεια να έχουν αναληφθεί τουλάχιστον ένα χρόνο πριν από την κατάθεση της αίτησης. Για παράδειγμα, ο οφειλέτης μπορεί να καταθέσει αίτηση για «κούρεμα» του δανείου του στις 22 Σεπτεμβρίου του 2011, εφόσον το δάνειο πάρθηκε πριν από τις 22 Σεπτεμβρίου του 2010.Δεν αποδίδει ο εξωδικαστικός συμβιβασμός
Απέναντι στο γενικευμένο οικονομικό αδιέξοδο περίπου 200.000 υπερχρεωμένων νοικοκυριών, είναι ενδεικτική η εξωδικαστική στάση των τραπεζών, όπως την ερμηνεύουν δικηγορικά γραφεία: άκαμπτη και ανάλγητη. Ως χαρακτηριστική περίπτωση αναφέρεται από το δικηγορικό γραφείο της κυρίας Κορσάνου ιδιωτικός υπάλληλος, ο οποίος, πριν προσφύγει στη Δικαιοσύνη, επιχείρησε να έρθει σε εξωδικαστική συνεννόηση με την τράπεζα. Έχοντας συνολική οφειλή 30.000 ευρώ από καταναλωτικό δάνειο, ο εν λόγω οφειλέτης προσκόμισε στην πιστώτρια τράπεζα όλα τα αποδεικτικά που τεκμηρίωναν αδυναμία καταβολής δόσεων, ζητώντας σχετική ρύθμιση. Η αντιπρόταση της τράπεζας ήταν να μειώσει το ποσό των δόσεων μεν, να τετραπλασιάσει το χρέος δε. Συγκεκριμένα, πρότεινε στον οφειλέτη να καταβάλλει επί διετία δόσεις ύψους 300 ευρώ και, στη συνέχεια, για δεκαοχτώ χρόνια μηνιαίες δόσεις των 600 ευρώ. Με άλλα λόγια, η «διευκόλυνση» θα εκτόξευε το δάνειο από το αρχικό ποσό των 30.000 κάπου στα 134.000 ευρώ!...
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" στις 22/9/11
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου